Back to Peru! 🇧🇴 -> 🇵🇪
Hola!
Om direct maar met de deur in huis te vallen: ik ben verliefd, verliefd op de “Witte” en “Mooiste” stad van Bolivia, Sucre!
Wat is deze stad mooi, heel relax doordat het de drukte van een echte stad heeft, maar de inwoners van een groot dorp, en bovenal uiterst gezellig!
Sucre is vooralsnog de mooiste stad van mijn reis hier! Natuurlijk, iedere stad heeft haar eigen charme, en haar eigen punten wat het interessant maakt, maar Sucre is perfecto, de ware hoofdstad van dit trotse land!
Een rustig ontbijtje, een wandelingetje langs de knusse straatjes en mooie pleinen, en genieten van de overweldigende markt der Sucre, en dat alles in een heerlijk klimaat vol zon, maar niet te warm.
Op de markt niet kunnen laten weer berg fruit in te slaan, want wat is het hier lekker! Alleen het kijken naar dit kleurpalet van fruit doet de smaakpapillen tintelen! Ook scoren we hier onze lunch, zoals de locals, met wat kip, aardappels en rijst, en het kost werkelijk geen drol! Voor 20 Bolivianos (koers 1 Euro staat tot 8 Bolivianos, reken maar uit, dat is €2,50) 2 volwaardige gerechten en bergen fruit voor soortgelijke bedragen! Het kan niet op!
Een goede lunch was ook nodig voor de 3 uur durende wandeltocht door Sucre later die middag. Goede tour, maar het tempo lag voor ons Hollanders iets te laag, en voelde daarom ietwat langdradig aan. Wel veel van opgestoken en vermaken doe je je altijd wel! Alhoewel... Zuid-Amerikaans onweer met gigantische hoeveelheden regen vielen persoonlijk wat minder in de smaak, maar het hoort er een beetje bij zullen we maar zeggen! Gelukkig viel de regen grotendeels in de periode dat wij allerlei vlees en fruit mochten proeven op de markt, hoogtepuntje van de wandeltocht hihi.
Verder bracht onze gids ons wat kennis bij over de regionale verkiezingen van dit weekend, zondag om precies te zijn en daar merkte we ‘s avonds meer van dan we lief hadden. Nergens was enige vorm van alcohol te verkrijgen, zowel zaterdag als zondag. Best vervelend als je, zelfs ik als matig alcohol gebruiker, denkt je zaterdagavond op te fleuren met een goed, welverdiend, koud biertje.
Dit alles was een wanhoopspoging om het hele volk aan het stemmen te krijgen, ondanks de regel dat men nuchter moet zijn te stemmen. Laten we hopen dat het helpt!
Verder wel fijn gegeten, weer goede gesprekken gehad, toch een lange avond relatief, met rustig einde, namelijk beetje mijn blogje schrijven, hangende in de binnentuin van het heerlijke hostel!
Ik denk dat ik deze dag wel kort en bondig in woorden uitgedrukt heb, wellicht ook weleens fijn voor jullie! Plus dat ik maar eens lekker ons torenkamertje kan betreden, want zo voelt het toch wel, met aparte trap naar het hoogste aparte kamertje van het hostel. Je kijkt er wel mooi uit op de toppen van de talrijke kerkjes van de stad!
De dag erna begon met een ontbijtje in het hostel, eventjes mijn geluksmomentje door Robin weer te zien via FaceTime om daarna lekker naar de markt wat brood, avocado en fruit te halen als lunch en snacks! Het voelde beetje als een schoolreisje aan met al dat lekkers, zeker aangezien we vandaag naar het Dino Park gingen. Het Dino Park? Ja, het Dino Park. Dit park is ontstaan toen men jaren en jaren geleden, tijdens opgravingen voor industrieel doeleinde, afdrukken vond van dinosauriërs. Gevolg is dat men verder onderzoek deed en uiteindelijk tot wonderbaarlijke ontdekkingen kwam.
Het park zelf was gezellig druk met gezinnetjes en kindertjes, allemaal een dagje uit want het was nou eenmaal zondag! Nuttige informatie van de gidsen, grootse reconstructies van alle dino’s en daadwerkelijk het diepe dal in voor het echte zien van deze afdrukken!
Helmpie op en vamosss!
Vamosss met bakken regen, dat dan weer wel...
De regen beperkte zich echter tot de regio’s net buiten Sucre en toen we terug kwamen in Sucre scheen de zon en was een bankje op het Plaza 25 de Mayo onze vervolgbestemming!
Een avond volgde waarin een nieuwe nachtbus de grootste zorg was... Nu echter een goede, betrouwbare organisatie: Trans Copacabana!
Fijne ligstoelen en een filmpie, weliswaar in het Spaans, maar toch, het kan slechter! Fijne is ook dat deze bus op normale tijd in La Paz aankwam, zo rond 8:00 uur. Veel beter dan weer om 5:00 uur ergens aan te komen en weer een gebroken nacht te hebben.
Goed, niet dat deze nacht niet gebroken was, want, in tegenstelling tot mijn reismaatje Loes slaap ik nou eenmaal lastig en nachtbussen helpen dan niet mee. Ook deze buschauffeur had weer zo zijn eigen trekjes, zoals het bumperkleven en inhaalmanoeuvres waar een Formule 1 coureur u tegen zegt, bij zijn collega voor hem.
Heelhuids in La Paz aangekomen snel wat nummers uitgewisseld met 2 andere Nederlanders die we ontmoette bij het instappen van de nachtbus, om vervolgens dagje met zijn 4tjes op stap te gaan!
Zoals menig backpacker waren ook zij begin 20 en hun bachelor afgerond (of zoals Loes zelfs haar master). Zij zijn net een stapje verder qua dat en het blijft interessant met zulke mensen tijden op reis te zijn!
Even de indrukwekkende verhalen van Crazy Dave aanhoren op het plein voor de bijzondere gevangenis der La Paz (tip: kijk de docu!). Nu weer op vrije voeten maar kent alle details!
Ik ben eerlijk in mijn reisblogs, soms is het leven niet altijd hosanna. Voor zij die mijn verhaaltjes uit Costa Rica frequent lazen komt dit bekend voor, ik had deze dag in La Paz namelijk beetje last van mijn 3 weken dipje. Hetzelfde gold in Costa Rica, na 3 weken reizen, oftewel feesten, enorme indrukken verwerken, 1001 woorden op papier kalken, gebroken slapen, divers maar onoverzichtelijk eten, altijd maar blijven lachen, en tegelijkertijd je echte thuis missen, het kan eens een keertje omslaan. Gelukkig namen we allen vanmiddag even wat tijd voor onszelf, lang niet gek. Wat voetbal kijken, Facetimen met dierbaren (lees: even je klaagbetoog er spuwen) en een gelukzalig makende hete douche (eerlijk is eerlijk, daar wacht je dan ook een goed kwartier op) en de wereld ziet er heel anders uit!
Dit moment is voor mij persoonlijk wel een moment waarop de realisatie wat ik allemaal heb naar boven komt, ook heel belangrijk op te pikken uit deze reizen.
Fris en fruitig de avond in, de wereld lacht je weer toe! De markten en muziek leven weer en veel gezelligheid om je heen!
Een normale tijd op bed liggen en mijn blogje schrijven met weergaloos uitzicht op de, zoals ik eerder benoemde, lichtjeshemel van La Paz mag ook eens gewaardeerd worden!
Dag erna snel wat fruit mee kunnen plukken van het ontbijt en weer de bus in, toeristisch plaatsje Copacabana wachtte op ons! Vanuit hier bezochten we het beginpunt van de Inca beschaving: Isla del Sol! Eromheen wat koffietjes en genieten van het zonnetje, het leven is zo slecht nog niet!
Eind van de middag vertrekken we richting Cuzco, met dinertijd in Puno.
Goed eten, namelijk lasagne, een van mijn favorietjes, gecombineerd met Lomo Saltado, het nationale gerecht van Peru, en dit keer was het een echte aanrader, in tegenstelling tot de pizza met Lomo Saltado die ik eerder eens had...
Goed, snel de bus weer in, voor de lange reis naar Cuzco! Dat snel was ook noodzakelijk want het regende, regende en regende. De regengoden zouden er u tegen zeggen! Straten veranderden in kolkende rivieren en modderstromen. Een ware survivaltocht op weg naar onze bus!
Eindelijk warm in de bus was slapen wederom lastig, en kwamen we weer op onmenselijke tijd in Cuzco aan, tegen 5en in de ochtend. Gelukkig nog een halve nacht bij kunnen boeken in het hostel en wat uurtjes mee kunnen pakken en een ontbijtje meegepikt, typisch met brood en jam.
Eindelijk was het moment daar, de hereniging met mijn Franse vriendin uit Costa Rica, Charlotte! Heel leuk weer samen te zijn en zoveel mooie herinneringen op te halen 💭
Samen lunchen en alles voor de Machu Picchu regelen, om vervolgens ook mijn Canadese vriend Laurent weer te zien na een kleine 2 weken, het houd maar niet op! Met een hele groep (met wat nieuw leren kennen Amerikanen) heerlijk gegeten en wat drankjes gedaan op deze uiterst vrolijke en memorabele avond!
Dag erna met de Franse Charlotte op stap. Langs de mooiste plekjes waar men als toerist niet zomaar komt, het begin van de Inca Trail, langs de indrukwekkende Inca bouwwerken, en de toppen waar min de religie in optima dorma uit, overal! Ook weet zij de perfecte plekjes voor lunch! Zij woont hier voor kleine 3 maanden dus weet precies de juiste plekjes!
Daarnaast weet zij ook hoe het openbaar vervoer in zijn werk gaat hier, een groot pluspunt, want wat een choas zonder enkele vorm van overzicht! Busjes (collectivo’s) rijden af en aan, met alleen 1001 bestemmingen, maar toch net anders (same same but different). 1 Sol en je bent aan de andere kant van de stad, kost geen drol!
Verder nog een privé bus geregeld voor ons groepje van 7 richting de Rainbow Mountains! Samen met de Nederlandse en 2 vriendinnen van haar die we in La Paz leerde kennen! Vroeg dag, 2:30 uur vertrek, maar hopelijk 100% het waard!
Wij relaxen wat in het hostel, scoren daarlijk nog wat eten, en ik eindig dit verhaal hier, om het volgende verhaal weer vol avonturen te vullen!
Viva Perú! 🇵🇪
