Iguazú of toch Iguaçu? 🇦🇷🇧🇷

18 februari 2019 - São Paulo, Brazilië

Hey luitjes,

Na een, zoals jullie al lazen, vertraagde, maar wel comfortabele, aangezien slecht een derde van het toestel gevuld was, vlucht kwam ik dan midden in de nacht aan op het kleine en compacte luchthaventje van Puerto Iguazú. Wat mij nu altijd opvalt is dat hoe kleiner de luchthaven, hoe langer alles duurt. Een eeuwigheid op mijn grote backpack moeten wachten, of kwam het meer omdat het midden in de nacht was en ik er eigenlijk wel even helemaal klaar mee was.

Uiteindelijk had ik mijn backpack en kon ik met de bus, voor een mooie prijs t.o.v. de taxi’s die een monopoly positie kennen in hun terrein, naar mijn hostel. Eenmaal daar snel de kamer in, heel stilletjes niemand wakker makende, en bedje in. Of wacht, eerst even de Valentijn liefde van Robin bekijken, want ook die dag is ook aangebroken en eerlijk gezegd liep een traantje over mijn wangen...

Tegen half 3 lag ik dan eindelijk goed en wel in bed, kon ik toch nog even mooi 4 uurtjes meepakken na al dat reizen!

4 uurtjes?! Wat ga je doen Dylan? Dylan ging direct naar hetgeen waarvoor hij hier is, de watervallen! Met gemak trek je daar een dag voor uit aan de Argentijnse kant, want echt, het is wonderschoon! Het is de combinatie van de schoonheid en het subtiele op afstand en de overweldigende kracht die zich op meerdere manieren uit, geluid en hele douches van water, die het onwerkelijk maakt. Het weer daarbij was abominabel, wat het totaalplaatje compleet maakte.

Het Argentijnse aandeel in de watervallen is het grootst, zo’n 80%. Slechts 20% is Braziliaans, en toch zijn ook zij wereldberoemd om deze watervallen, en terecht!

De Argentijnse kant zorgt voor de totaal beleving. Met de “Garganta del Diablo” als uitschieter. Je staat tussen de watervallen en één ding is 100% zeker, je wordt zeiknat ☔️

Eindeloze wandelpaden van in totaal een kilometer of 10 brengen je langs diverse schitterende uitzichten, maar voor het beste totaal uitzicht is de Braziliaanse zijde weer een must. Zodoende bezoek ik die later in mijn tijd hier!

Op zo’n dag toch weer interessante mensen ontmoet. Een enthousiaste gids van hier en een ouder Italiaans stel voerden daarin de boventoon.

Ik zou aan 1001 bijvoeglijke naamwoorden nog niet genoeg hebben dit wereldwonder te omschrijven, en dat ga ik dan ook eens, voor de verandering, niet doen! Kijk de foto’s en, nog beter, de video’s!

Aan het begin van de avond terug gebracht naar het hostel, even opfrissen en hapje eten in dit schattige stadje, om vervolgens heerlijk lang te douchen en fris, tegen een uurtje of 10, het bedje in te duiken. Ciao amigos, ik ben moe.

De dag erna was ultiem relax kan ik jullie vertellen, met dit ontbijtje in zo’n omgeving als indicatie.

Mijn grootse daad was het wandelen door het dorpje op zoek naar de ATM omdat het hostel enkel in cash kon worden betaald. Oh, ik heb ook nog gelunched met lekkere broodjes en empanadas, allerlei info over wat ik allemaal wel niet wil studeren opgezocht (dat komt toch allemaal sneller dan ik denk) en ben eind van de middag de grens over gegaan richting Brazilië, stempeltje numero zoveel!

Bij de grensovergang met een Duitser, Amerikaan en Mongool aan de praat geraakt, alledrie totaal verschillende reizen en levens, des te interessanter. Met de Amerikaan had ik al snel de meeste klik en daarmee heb ik, samen met zijn vriendin, de avond doorgebracht. Mooi detail, zijn vriendin komt uit de Filipijnen, elkaar ontmoet op reis! Wat een lovestory, niet waar?

Een snel hapje eten samen en op naar het Marco 3 Fronteiras. Wellicht kan je al een beetje bedenken wat het is, als je beetje hebt opgelet topografie, maar het het 3 landen punt van Brazilië, Argentinië en Paraguay. 2 rivieren vormen een T-splitsing en dat zijn op precies de grenzen tussen deze landen. Het was er hartstikke leuk een avondje te vertoeven, mede door de vele muziek en dansuitvoeringen! Deze dansuitvoeringen kwamen trouwens aardig Europees over vanuit onze koloniale tijd, maar dat klopt ook wel weer in deze regio.

Goed, weer een dagje verder leven we alweer op zaterdag, precies een week voor ik dit continent ga verlaten, wat gaat het ineens weer vliegensvlug!

Deze dag was ook niet extreem gevuld qua planning, en na een waardeloze nacht in wel een net hostel, is daar niet veel aan veranderd toen ik aan het ontbijt zat. Een goed ontbijt! Een ontbijtje met ei, goed beleg, lekkere broodjes, veel fruit, ook zoetigheden en zelfs pizza! Waarom ook niet.

Het ontbijt duurde een uur of 3 voor mij. Niet omdat ik daadwerkelijk zoveel at (wel veel, maar niet zo veel) maar omdat ik Kiwi tegenkwam! Kiwi is een man van maar liefst 72 uit Nieuw-Zeeland die in Canada woonde en besloot de rest van zijn leven reizend door te brengen. Dat houdt ie nu al een beste tijd vol. De beste man is enorm bevlogen, enthousiast en vertellerig, een genot om naar te luisteren en mee te praten! Goed, zodoende dus 3 uur lang ontbijten.

Die middag richting de Braziliaanse kant van het wereld natuur wonder genaamd de Iguazú watervallen. Heel makkelijk gewoon de bus pakken gelukkig! Deze kant ik veel kleiner en aan maximaal 2 uurtjes heb je genoeg.

Het totaalbeeld over alle watervallen is schitterend, en ook hier kan vrij dichtbij komen, maar het is en blijft zo dat slecht 20% van de watervallen op Braziliaans grondgebied liggen, dus veel meer is er niet uit te halen. Het was 100% weer de moeite waard dit te bezoeken, al prefereer ik nog steeds de Argentijnse kant en ik zou iedereen die deze kant op komt aanraden sowieso de Argentijnse kant te bezoeken, beter gezegd te beleven! Het beste blijft natuurlijk beide kanten te aanschouwen!

Een avondje met eten uit de Arabische wereld (ja, daar hou ik nu eenmaal van), Turkse koffie en het ontmoeten van een Syriër die hier gevestigd is, en het is alweer snel laat, tijd voor het bedje want morgenochtend weer het vliegtuig in #milieuvervuiler

Saillant detail, de Syriër sprak Engels, gelukkig maar, want geloof me, ondanks dat het “net Spaans” is, snap je niks van Portugees met je leuke woordje Spaans.

Mijn vlucht is met bestemming São Paulo, met één na laatste bestemming in dit bijzondere continent deze reis...

Het makkelijke is dat dezelfde bus als die je naar de watervallen brengt ook de bus is die je bij de luchthaven brengt.

Ik dacht nog, heel naïef, “zondagochtend om 7:00 uur is het vast niet druk”. Fout.

Het was asociaal druk, en op de luchthaven was het zo mogelijk nog drukker, dikke zucht.

Het was maar goed dat ik nog even een goed ontbijtje kon meepikken in het hostel, want in de bus, krapjes staande, met zo’n grote backpack op de rug, voelde ik me als een aap die door de bus slingerde, mede dankzij de ook typisch Zuid-Amerikaanse rijstijl van de Brazilianen.

De luchthaven is druk, maar knus. Ook de manier waarop het vliegtuig bereikt moet worden, gewoon lopend, is authentiek en heeft wel wat. Tot zoverre allemaal leuk en aardig, maar toen kwamen de problemen. Mijn stoel was dubbel ingecheckt, oftewel een andere vrouw had dezelfde stoel. Na veel gezweet en gedoe, want er waren nog enkele anderen met hetzelfde probleem, kreeg ik een andere stoel aangewezen, en daarna weer, en daarna weer. Enkele anderen moesten geplaatst worden op een volgende vlucht, dan is alleen reizen ineens een voordeel, ondanks al het veranderen kon ik op de vlucht blijven!

De vlucht was wederom prima, niks over te zeggen. Eenmaal in São Paulo bleek dag enkel een taxi mij kon brengen naar mijn hostel, daar gaat je dagbudget!

Het hostel is keurig, netjes en gezellig!

Die dag met name in de omliggende buurten gewandeld, veel mooie kunst gezien, een hoop drukte en veel leuke tentjes.

Een typisch Braziliaans maaltje (knikker alles maar bij elkaar alstublieft) en voetbal, daar hield ik het wel even mee vol!

Daarna nog verder de buurten in en ik kon het niet laten nog een kopje koffie mee te pikken, want die koffie, die is weer ouderwets goed hier! Daarnaast even wat tijd aan mezelf gegund weer wat op papier te zetten!