Daadwerkelijk in Costa Rica

Ik was, zoals gebruikelijk, weer precies enkele minuutjes voor mijn wekker, die op onmenselijke tijd ingesteld stond (4:30), wakker, heeft die jetlag toch nog ergens nut!

Om 5 uur had ik een taxi besteld die me naar de luchthaven zou brengen, en, echt waar, hij was helemaal op tijd! Op straat merkte ik dat het in de straatjes tussendoor eigenlijk heel levendig was, wat ik opvallend vind op dergelijke tijdsstippen. 

Er gaan vele verhalen rond over taxi’s, en met name in het donker, in Mexico, maar ook nu was daar gelukkig niets van te merken! Al gaan er wel eventjes horrorverhaaltjes in je hoofd om als de taxichauffeur besluit dat het tijd is om te gaan tanken bij een ietwat luguber tankstation... maar ook daar niets vreemds gebeurd! 

Eenmaal op de luchthaven aangekomen was daar dan toch echt oponthoud wat je verwacht: de prijs van de taxi.

Bij het hotel de prijs van 200 Mexicaanse Pesos afgesproken, maar daar dacht de taxichauffeur zelf anders over: 300, en geen Pesos minder! 

Nou... nee. Na wat gevloek van zijn kant toch maar 200 Pesos geaccepteerd. Ik blij, hij blij. Maar dat was snel weer vergaan toen ik opmerkte dat ik met US Dollars wilde betalen, en dat was nog niet het probleem, maar het hotel meldde dat de taxichauffeur kon wisselen, maar je raad het al, dat kon hij dus niet. En 50 US Dollar voor iets wat we eigenlijk 12 US Dollar kost, ietwat overdreven vind je niet?

Ik dus nog maar wat euro’s, daar waar ik echt niets aan heb in deze reis, binnen in de vertrekhal van de luchthaven omgewisseld naar Pesos, om toch maar het bedrag in Pesos te betalen. 

Eind goed, al goed. 

Na een fijn ontbijtje en wat tijd mn foto’s op mijn reisblog up-to-date te houden werd het tijd te boarden, dat ging vlug en makkelijk. Ik zat, heel typisch in Latijns-Amerika, tussen een Aziaat en iemand waarvan ik de afkomst niet kan bepalen, maar Spaans kon ook hij niet, gezellige boel! 

Over de vlucht valt nog wel wat te vertellen. Het is goed, ruim en je krijgt een fijn ontbijtje aan boord! Wat ik zag vanuit de lucht was schitterend, zowel bij vertrek uit Mexico als aankomst boven Costa Ricaans grondgebied (zie de foto’s!)

De aankomst was soepeltjes, vriendelijk en fijn. En daarna kwam toch wel mijn beroemdheid momentje: een man met mijn naam op een bordje! (net als in film 🎶) 

Jammer genoeg is de luchthaven mooi maar klein en is de ontvangst buiten en kom je naar buiten door een deur, letterlijk een simpele deur, maar sssst, het is mijn momentje!

Al snel was ik vervolgens bij het gastgezin, een eerste indruk van de regio San José en Heredia (Heredia een plaats die is omgroeit door San José) is dat t best geordend is voor hier! 

Mijn daadwerkelijke verblijfplaats is het kleine plaatsje San Joaquin. En het huis is netjes, schoon, en aangenaam. De familie is heel vriendelijk en open, maar spreekt geen woord Engels. Nou scheelt het dat ik zo goed als geen Spaans spreek, dat bevordert verder communicatie!

De  aankomst zelf was luchtig en liefdevol, maar snel gaan de mensen hier ooverder met hun leven, het is per slot van rekening ook fijn weekend voor de mensen hier! Wel met openheid naar mij en snel gingen we lunchen, tegen half 12. Ik was er slechts een half uurtje. 

In de middag op stap met zo’n Brandon en zijn vrienden om lekker een balletje te trappen, en ja, ook nu geldt: sport verbind.

Oh ja, en een vriend die vloeiend Engels spreekt geeft ook wat aanspraak natuurlijk... 

Over de familie indeling, het wordt beetje bij beetje duidelijk. 3 huizen, huisjes beter gezegd, en een gemeenschappelijke buitenruimte, heel gezellig en knus! Allemaal familie van elkaar! Ik neem jullie vanzelf mee in het wereldje hier met enkele beelden!  

Het is nu begin van de avond als ik dit alles schrijf. Ik zit voor het eerst vandaag alleen op mijn kamer, die rechtstreeks aan de buitenruimte ligt, dus nooit alleen ben ik nooit. Eerlijk gezegd ben ik echt beetje op van het nieuwe reizen en de eindeloze inspanning van communiceren. Ik kan niet wachten tot ik maandag mijn rooster krijg en ik daadwerkelijk kan starten met mijn Spaanse lessen. Ik wil graag met deze mensen meeleven, en eerlijk gezegd ben ik nu toch nog beetje die vreemde in de grote familie. Wat natuurlijk niet gek ik, ik ben hier pas een paar uurtjes! 

Mijn eerste indruk is dus echt waanzinnig en ben enorm benieuwd naar hoe alles zich hier ontwikkelt! Het echte besef is er nog niet, maar ik ben en leef de komende 6 weken gewoon in f*cking Costa Rica! Far away 💭

Groetjes vanuit Costa Rica!