Wat een overgang, wat een stad!

Goedemorgen jullie!

Noem het luiheid, noem het druk zijn, maar mijn laatste verhaal heeft iets meer vertraging opgelopen dan ik vooraf dacht, en met name hoopte.

Uit mijn geheugen ga ik nog eventjes het meest memorabele uit ons bezoek aan wereldstad Toronto benoemen om ook deze blog van mijn onvergetelijke reis af te sluiten. 

Wat is me nu het meest bij gebleven uit Toronto? Als ik Niek moet geloven de onmenselijke kou die we ervoeren... Ga maar eens van 37 graden Celsius in Cartagena naar de vriespunt in Toronto, waar de sneeuwvlokken om de oren  dwarrelden. 

In een gelukkig goed verwarmde kamer konden we 's avonds laat ons 2-persoons bedje induiken (gelukkig geen twijfelaar...) om de dag erna in een wit Toronto wakker te worden. 

Met het bovenstaande als uitzicht, een typisch Noord-Amerikaans ontbijt met black coffee, toast and peanut butter en vermoeide benen gingen we heel enthousiast op ontdekkingstocht! 

Toronto is een multiculti stad, maar eentje die als voorbeeld kan dienen voor vele landen en steden over de wereld. Verschillen en harmonie passen als puzzelstukjes in elkaar. 

We besluiten naar de welbekende CN Tower te gaan. Deze toren staat toch wel een beetje symbool voor deze stad, dus alleen daarom al een bezoekje waard.

Zoals op de bovenstaande foto te zien is, is de CN Tower door de hele stad zichtbaar, en vormt zodoende een belangrijk herkenningspunt in de skyline van deze stad. 

Daarnaast is het uitzicht weids en overweldigend. Zelfs nu met de sneeuwbuien en vele bewolking maakt dit uitzicht je ademloos genieten. De historie leert ons dat deze toren ook jarenlang de hoogste op aard was, totdat de Arabieren zich wilden manifesteren in de wereld en de Bujr Khalifa bouwde in Dubai. In 2009 werd de CN Tower van haar troon gestoten. 

Zulke uitzichten laten de fotograaf weer in je naar boven komen, dat is een ding wat zeker is. 

We wandelen nog een tijdje tussen de immense gebouwen in het Financial District van de stad om in het Entertainment District een hapje te gaan lunchen in één van de vele gezellige restaurantjes en barretjes. Deze buurt mag met recht het Entertainment District worden genoemd! 

We blijven een tijdje hangen, omdat ons uitzicht door de grote ramen witter en witter werd door de vallende sneeuw. Na een uitgebreide, en uiterst smakelijke, lunch besluiten we een mooie route door de stad te wandelen, om zo aan het eind van de dag bij ons hostel terecht te komen, om vanaf daar weer onze weg te vinden naar de luchthaven voor onze laatste nachtvlucht terug naar onze eigen mooie landje. 

We komen langs de bekende plekjes van de stad, waar de contrasten tussen authentieke panden en kerken tussen de grootse nieuwbouw een mooi straatbeeld geven. 

Wat ik nog niet verteld had is dat de avond dat we aankwamen in Toronto je je direct waande in één of andere Amerikaanse film. Het ritje door diverse buurten met de typische huizen met grote veranda's, de grote reclameborden en winkels, in combinatie met de vallende sneeuw gaf direct het gevoel dat je weer in een totaal andere wereld was.

Goed, back to the storyline. Eerlijk gezegd kregen we het wel snel kouder en kouder, maar gelukkig ging de tijd snel voorbij in deze stad. Voor we het doorhadden zaten we weer op de uiterst moderne, en vol van technische snufjes, luchthaven, wachtende op het boarden voor onze vlucht richting Amsterdam.

Eerlijk gezegd duurde dit wel lang, terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet zozeer het geval was. Het deed me weer denken aan een gesprek met mijn reismaatje Loes in Bolivia, in één of andere hotspring nabij de zoutvlaktes, kijkend naar de sterrenhemel met een biertje in de hand. We hadden het toen, heel filosofisch, over de betekenis van tijd, en is tijd nu absoluut of relatief? 
Verder niet zo interessant, maar wel een interessant vraagstuk zo op de zondagmiddag! ;)

Daar gingen we dan, taxiënd naar de baan om op te stijgen. Of toch niet... De linker rem was gebroken en moest, uiteraard, gerepareerd worden. Je baalt natuurlijk op dat moment zelf, maar gelukkig zijn ze er scherp op en kennen ze niet de schoolinstelling van Niek en mij, want zo'n rem, dat zie je in Amsterdam toch wel weer... 

Een kleine 2 uur laten verlieten we daadwerkelijk de Canadese grond en niet lang daarna ook het Canadese luchtruim. 

Een gebroken nacht verder zette we weer voet op Nederlandse bodem en keken we elkaar aan, het is echt voorbij...

Wat een magistrale trip was het, eentje om nooit te vergeten en wie weet staan er nog meer mooie reizen samen op het programma komende jaren... 

Ik hoop dat jullie een leuk beeld hebben kunnen krijgen van mijn avonturen, hebben genoten van mijn verhalen en dat kleine beetje jaloezie hoort erbij mensen! ;) 

Wie weet heeft er iemand wat reisinspiratie door gekregen. Ik zit in ieder geval nog vol inspiratie en ideeën voor vele tripjes.
Of ik die bij blijf houden op deze blog? Geen idee... Mijn reizen door heel Europa, de Verenigde Staten, het Caribische gebied, Thailand en Singapore en het stukken van het Midden-Oosten heb ik ook niet in verhaal beschreven, en zitten prachtig geprent in mijn herinneringen. Op mijn instagram profiel (dylanfama1999) is in ieder geval van alles te vinden over mijn reizen, dus dat zou ik zeker even volgen haha!

Ik heb genoten van het schrijven, mag dat duidelijk zijn!

Groetjes thuis en wie weet tot snel!