Een nieuwe dag in La Ciudad de México

Vroege ochtend door toch een kleine jetlag, maar wel fit voor een nieuwe dag, die overigens akelig grijs begon.

Na opnieuw een bezoekje aan hetzelfde ontbijttentje als gisteren met een stevig, goed, en Mexicaans ontbijtje (voor nog geen €3,- (!) zie foto’s) ga ik op pad naar het “Bosque de Chapultepec” oftewel het Chapultepec Park. Een park met oneindige wandelpaden, maar daarnaast ook dierentuin en kasteel. Een kasteel dat, net als de Temple Major, dat ik gisteravond nog bezocht, of tenminste, de ruïnes ervan, een belangrijke plaats was in de oude Teotihuacan beschaving. De oude piramides uit deze beschaving bezoek ik later deze dag! 

Het park zelf is, ondanks de toch wel aanwezige drukte op diverse plekken (naarmate het middag werd steeds drukker #johmeenjedatnou?) een rustpunt in deze hectische stad. Eerlijkheid gemoed te zeggen dat toen ik kwam het uitgestorven rustig was en minstens de helft van alle kraampjes gesloten was, vreemde sfeer maar mooi, je hoorde alles, van de stereotypische vogeltjes, tot dalende vliegtuigen en van brullende apen van de dierentuin, tot een hardloper van verre aan horen komen. Naarmate ik het park door wandelde waren er meer plekken met meer mensen, maar voor je rust moet je hier toch echt ‘s ochtends komen.

Het is wel groots, immens groots, dus weten waar je bent en waar naartoe is een uitdaging an sich. 

Er hangt een ontspannen sfeer, wat echt wel eventjes goed doet! Je ziet er verschillende kunst, prachtige fonteinen idyllische paadjes, en mooie vijvers, maar ook sportende kinderen en picknickende stellen. 

En alsof het zo moest zijn, de grauwe lucht had plaats gemaakt voor een alles verfraaiend zonnetje toen ik de metro uitkwam bij het park.

Naarmate je dichter rondom het kasteel komt wordt het drukker en drukker, en neemt de hoeveelheid kraampjes en kioskjes toe. Het is binnen het park een mooie afwisseling.

Het kasteel zelf heeft een aardige klim, maar het is dan ook op een heuvel gelegen met een schitterend uitzicht over praktisch de hele stad! Uitstekende uitgangsbasis van vroeger uit bekeken natuurlijk! Van binnen is het zoals je verwacht, pracht en praal, vele schilderijen en een prachtige aankleding van het geheel.

Dan de metro. Ik zat te zoeken naar iets zoals wij het kennen, ergens een grote M met een trap naar beneden, nergens te vinden! En net toen ik wilde vragen waar de metro te vinden is, realiseerde ik me dat ik naast een immense paal voor een groot gebouw stond, het metrostation. 

Eenmaal binnen is het, zoals meer hier, een choas. Wel nostalgisch hoe je gewoon een kaartje haalt voor een ritje naar een bepaalde plek, deze vervolgens in de automaat van het poortje knalt, en daarna kwijt bent. Op goed vertrouwen mag je ergens uitstappen daarna. Nou kost een kaartje voor een rit met toch gauw 12 haltes maar liefst 5 Mexicaanse Pesos, wat omgerekend een kleine €0,20 is, dus daar wil ik niet slecht voor zijn en haalde op eerlijkheid mijn kaartje.

De terugweg een zelfde verhaal, tijd dwong me de metro te nemen, en ook niet erg, het is natuurlijk ook HET vervoersmiddel onder de Mexicanen zelf, en dat is te merken, het is de hele dag door druk druk druk.

Ik moest snel wat eten voor mijn tour naar Teotihuacan. Typischer wordt het dan niet dan in de rij staan in een immense patisserie met zo veel lekkernijen 😍 

Mexicanen zelf houden van al deze (zoete) lekkernijen naast hun pittige eten en ook ik voelde me er prima thuis! 

Een mooie wandeling naar het Palacio des Belles Artes, en opgepikt worden voor een onverwachtse privétour! Een klein uurtje rijden, verschillende landschappen zien, welke deels veroorzaakt zijn door de aardbeving van 1985 en wat bijpraten met mijn Engels sprekende Mexicaanse gids, could be worse. 

Mijn gids Luna was een vrolijk, sociaal en al even reislustig persoon als ik, wat direct zorgde voor een fijne band! Naast haar kennis over de piramides heb ik zodoende ook wat geleerd over het Mexicaanse leven! 

De tour was indrukwekkend, en vooral winderig, het waaide en het waaide, maar dat had ook wel weer wat! Daarna een kleine workshop over vele tequila soorten en alle grondstoffen uit deze regio. Grondstoffen en stenen die je in deze samenstelling zelden tot nergens tegenkomt! Al met al een mooie tour!

“Arriba, abajo, al centro, un movimiento y para adentro” 

Soepelheid in de heupjes hoort bij deze toast die je doet bij tequila shotjes, of eigenlijk bij elk type shotje! En t mooie is, hoe meer shotjes, hoe soepeler het wordt! 

Tegen 8en in de avond weer afgezet in hartje Mexico-Stad. Goed eten en een laatste aanblik aan deze fascinerende stad. Morgenochtend vroeg richting mijn daadwerkelijke reisdoel: Costa Rica 🇨🇷

México, gracias 🇲🇽❤️