Vanaf de Stille Oceaan naar het oosten... Paracas en Huacachina

Even onder ons nu direct: Hemeltje lief, zelfs voor iemand met een jetlag deze eerste daten is een wekker om 5:00 uur vroeg! Maar het was voor een goed doel, mijn eerste bustrip en het begin van veel moois! 

De avond ervoor bij een soort van bakker, dan wel koffietentje wat Peruviaanse patisserie gekocht als ontbijt voor de dag erna! Dulce de leche brood (echt heerlijk) en een soort van twister met ham, en ook een stuk fruit mocht niet ontbreken! 

Eenmaal onderweg de stad Lima uit realiseer je je pas echt dat de kustlijn van Peru gewoon een grote woestijn is! Lima is dan ook de 2e grootste stad gelegen in een woestijn! Op nummertje 1, how typical, Caïro, hoofdstad van Egypte. 

Je ziet dorpjes langs de kust, of nou ja, zooitje wat door moet gaan voor huizen langs de kust, en verder is er niets! Je gaat je toch tussen de regels door afvragen hoe mensen zo leven. Niet negatiefs aan, maar kijk waar wij met zijn allen leven, kijk naar mijzelf, die hier rondreist en dit mag ervaren. Hoe ver staat dit leven van het leven van die mensen af. Indrukwekkend. 

Eerlijk is eerlijk, het levert wel, door de grote zandbergen en rotspartijen, schitterende landschappen op om bij weg te dromen 💭 

Ik reis met de busorganisatie “Peru Hop”. Een ideale organisatie gebaseerd op het Hop On Hop Off systeem, maar dan door Peru en Bolivia! Bussen rijden iedere dag vaste routes tussen diverse steden, je hebt je route bepaald, maar jij kan zelf bepalen wanneer jij de bus pakt! Het is veilig, je ontmoet vele andere reizigers (die gedeeltelijk een zelfde route af zullen leggen) en je krijgt extraatjes zoals Peruviaanse gidsen en tours! 

Een stop bij een van restaurantjes die opeens opduiken. Het is er een oase van rust en allerlei eten. Ik neem een Peruviaanse koffie (iets natuurlijk gezoet) en pluk een banaantje van de trossen die er hangen! 

Het vervolg van de reis was er een langs vele kleine dorpjes en hobbelige wegen, of wat voor wegen door moest gaan. Soms moest we routes door droge rivierbeddingen nemen omdat de bruggen het loodje hebben gelegd, maar dat deert ons niet in onze reis!

We maken een stop en stappen de oude slavernij tijd in. Een koloniale plantage was gevestigd in San José, iets de binnenlanden in. Het is nu een 5 sterren hotel, maar zowel de leefruimtes als de kelders waarin alles wat het daglicht niet verdragen kan werd gedaan waren indrukwekkend. 

Goed, op weg naar Paracas. Je komt langs prachtige stukje met eromheen dan weer hutjes en vergane glorie, al was hier nooit echt glorie. Eenmaal in Paracas zelf beland je helemaal in de holiday vibe. Een lekker strand, een boulevard met veel gezelligheid en veel straatleven. Het is ook nog eens zaterdag, waardoor vele locals ook erop uit zijn met familie en vrienden. Het zal mijn romantisme wel zijn, maar het lijkt alsof de mensen hier op een hele andere manier vrolijk zijn met zoiets kleins als een dagje strand, echt genieten. 

Ik ga zelf met mijn Canadese vriend Laurent een goede late afternoon lunch nuttigen bij een van de lokale tentjes, uiteraard vol van vis, om vervolgens een stuk rond te wandelen. Goed, na een uur heb je alles wel gezien en kan de ultimate relax mode aan. Samen met een leuk stel uit Finland gaan we aan de Pisco Sour, de traditionele cocktail van Peru, een echte aanrader! 

De zonsondergang van Paracas is echt een begrip in Peru, en ik snap waarom, echt schitterend om zo aan het strand met een cocktailtje de avond in te luiden!

De komende dagen zijn we nog samen met deze groep, dus dat is een mooi vooruitzicht! Het leuke is dat je steeds weer bij elkaar komt gedurende enkele dagen, ook al slapen we niet in dezelfde ho(s)tels, iedereen heeft de vrijheid te doen en laten wat hij of zij wil verder. Dat is ook de reden waarom na een paar dagen groepen weer veranderen, maar dat is verre van erg want nieuwe mensen leren kennen, betekent nieuwe verhalen en nieuwe invloeden, wat deze reis en het leven hier zo flexibel en relaxed maakt. 

Later op de avond pakken we nog snel even wat als ontbijt mee uit de lokale Mini Market en hangen samen wat op het dakterras, om vervolgens het bedje op te zoeken en oh ja, nog even deze blog te schrijven! 

De zondag was een aardig druk, maar fijn dagje! Bij tijds weer op pad voor een boottrip langs de Ballestas Islands, daar waar je letterlijk een natuur documentaire instapt! Na een avontuurlijk boottochtje, om het maar zo te benoemen, waarin we ook nog dolfijnen konden spotten, en de prachtige en bijzondere woestijnkust van Peru konden aanschouwen, kwamen we aan bij de Ballestas Islands. Ontelbaar (oke, het zijn er 500.000) veel zeevogels, in allerlei soorten en maten, de ogenschijnlijke lieve zeeleeuwen en zelfs pinguïns overal om je heen! Je raaktniet uitgekeken! Het is een wonderlijke verschijning der natuur. Met name schitterend te zien op de video! 

Een kopje koffie met het groepje wat nu aan het ontstaan is en daarna op naar het National Park of Paracas, waar ik zowaar mijn kwaliteiten als fotograaf uit 📸 

Hierna dan echt op weg naar Huacachina, de oasestad! Een weg vol van zand, zand en oh ja, zand. Maar eenmaal aangekomen in Huacachina val je wel in een daadwerkelijke oase van rust en voel je je onbewust helemaal ontstressen!

Ik ontmoet in de tussentijd meer en meer mensen, en Huacachina zijn nog een stuk of wat Nederlanders, toch zo nu en dan wel eens gezellig! 

Goed, dit was mijn toeristenpraatje, we gaan nu over naar daar waar we hier daadwerkelijk voor zijn: de woestijn! 

Ja ja ja, de woestijn. We gaan hier met buggies de woestijn in om daar, met een neergaande zon, te gaan sandboarden! Iets waar ik stiekem al wel naar uitkeek toen ik thuis vertrok, en het viel zeker niet tegen!

Goed voorbereid (Arabic style) beginnende met een buggytocht waar je u tegen zegt. Echt WAANZINNIG GAAF! Je crosst, vooral heel erg stuiterend, de zandduinen door met waanzinnige uitzichten! Meters overbruggende sprongen over de toppen van deze zandduinen om vervolgens weer de volgende zandduin op te crossen. Perfect te zien in de video! I am a happy man! 

Goed, we leefden nog steeds een soort van toen we daadwerkelijk gingen sandboarden. Nu kan je natuurlijk sandboarden alsof je gaat snowboarden (wat een magische ervaring moet geven) maar ik prefereer de fun way. 

Zodoende ging ik daar dan van duin naar duin, board op het randje (living on the edge) en go go go! En sterke conditionele test, want omhoog klimmen is echt niet zo relax in het mulle zand... maar het wel 100% waard! 

Met een al even spectaculaire buggytocht gaan we terug naar Huacachina, waar we bovenaan de zandduin, neerkijkend op Huacachina en ver uitkijkende over de woestijn, de zonsondergang kunnen zien 🌅

Na een goeie douche en hapje eten nog avondje het WildRover hostel in met de groep vrienden. WildRover hostels staan algemeen bekend als partyhostels, en daaraan voldeed deze in Huacachina ook zeker! Leukste is dat je daar ook weer zoveel bekenden tegenkomt van onderweg tijdens je reis, en ik ben nog geen week hier! 

Ergens toch wel aardig in de nacht keer ik terug naar mijn eigen hostel, Banana’s hostel. Even kort vermelden dat hier ook absoluut een heerlijke vibe is met chille muziek, zwembad, hangmatten, palmbomen en een shining bar. 

Toch ook het vermelden waard nog, die jetlag, want ik schrijf deze blog nu om 6:00 uur ‘s ochtends omdat ik gewoon alweer wakker ben, zelfs na een avondje doorstappen! 

Hiermee kan ik wel mooie link leggen naar wat vandaag te wachten staat, want dat is uiterst relaxed. Een Pisco (zoals eerder vermeld is Pisco de nationale drank van Peru) proeverij en een stop voor het aanschouwen van de Nazca lijnen, om vervolgens de nachtbus te nemen richting Arequipa, volgens de mensen hier “de mooiste stad van Peru”. Ik ben benieuwd!

Vanuit het zonnige Huacachina zeg ik jullie gedag! ❤️