Weekend off en meer...

Heyhallo thuis!

Eindelijk eventjes tijd weer wat op het spreekwoordelijke papier te zetten! 

Woensdagavond was eindelijk het moment daar dat ik ook, naast de Frans mede-studente, ook de andere studenten en vrijwilligers leer kennen! We gingen een avondje met zijn 5en een hapje eten en wat drinken. Het leerde me dat ook het kleine San Joaquin werkelijk heel leuk en gezellig is voor een gezellige avond!

Het zijn niet allemaal mijn types, maar een leuk zooitje bij elkaar is het zeker! Een exotisch groepje met een Franse, Duitse, Noorse en een in Zuid-Afrika geboren, paar jaar gewoond hebbende in Brazilië en momenteel levend in New York studente. Ik ben echter wel de enige jongen, wat soms best onhandig en vervelend is. Maar no worries, als dat het ergste is! 

Donderdag gewoon les, standaard, niks mis mee, rol vanzelf wel in het leventje hier merk ik. En zeker het gebrek aan haast is iets wat me goed doet!

Vrijdag was wel weer een dagje van drukte! Mijn ochtendlesje Spaans een uurtje vervroegd om met de groep op tijd weg te kunnen voor een weekendje naar Manuel Antonio! Het schitterende National Park met natuur en strand gecombineerd! 

Taxi naar San José en vanaf daar met een touringcar een tocht van bijna 4 uur naar Quepos, een dorpje nabij Manuel Antonio! Een ritje wat overigens geen drol kost. Nog geen 5000,- Colones, omgerekend tussen de 5 en 7 euro! Wel hadden ze de kosten van de airco kunnen besparen want man man man, wat was het koud in die bus... 

Eenmaal aangekomen in het droge, nog wel bewolkte, maar warme Quepos, snel wat boodschappen ingeslagen in een van de lokale supermarktjes. We hadden een huis gehuurd op de heuvel bij het dorpje. Van alle gemakken voorzien en een mooi uitzicht!

Boodschappen denken jullie, hebben ze dan gekookt? Maar echt gekookt? Wauw! Ja, we hebben gekookt. Zelfs ik. Waanzin. Iets anders dan rijst en bonen, want dat eten de meesten hier al dagelijks. Pasta, met een lekkere saus vol groente! 

Goed, op wat kleinigheidjes na (pasta pakken optrekken en daarna alles opvegen, vingertje branden, je kent het wel) ging het perfect! Wat volgde was een gezellig avondje met hapje en drankje op het balkon!

Zaterdag voor de verrassing weer eens tegen half 6 in de ochtend wakker. De rest natuurlijk niet maar het geeft me de tijd om wat met het thuisfront te communiceren! Daarna opnieuw de keuken in gegaan, ik! (Dit wordt nog tegen me gebruikt later maar ben er gewoon trots op!) 

Wat gebakken spek, en groente omeletjes op geroosterd brood verder, een a-Costa Ricaans ontbijt, hoe fijn voor de meesten, gingen we op pad, op naar Manuel Antonio National Park!

Oh ja, de meesten zeg ik vaak m.b.t. eten, dat is omdat ik een, op gebied van eten, verfijnde moeder in mijn gastgezin heb en vrij gevarieerd en lekker eet! I.t.t. de meesten... 

Goed, Manuel Antonio National Park, een schitterend park, vol natuur en stranden, de wereld op haar mooist! En dat houden we zoals het is dus geen eet- of drinkgelegenheden. Naar de lokale FarmerMarket dan maar voor wat fruit.

Dat fruit hier, dat is GEWELDIG! Zo veel smaak en puurheid, en, kniptechnisch ook aantrekkelijk want het is het goedkoopste eten hier. 

Goed beladen met meer dan genoeg fruit en water gaan we het park in, na een klein, heuvelachtig, maar schitterend taxiritje van een minuut of 10. Meerdere strandjes dus langs allemaal maar! 

Strandje numéro uno: afgelegen, ruig, en schitterend te zien. We wilden even liggen maar even later waren onze spullen doorweekt door de eerder genoemde ruigheid van de zee, the real Pacific. 

Strandje numéro dos: groter, meer (maar niet druk) mensen, in een baai, wild-life spotting, en al even prachtig te zien. De baai bestaat uit kliffen, jungle, zandstrand en moeras in 1. Niet onder woorden te brengen! Met daadwerkelijk wild-life. Apen, wasbeertjes, hagedissen en met name apen. Ik herhaal apen omdat zij toch wel zorgden dat het maar goed is dat we zoveel fruit mee hadden want gedeeltelijk wordt je gewoon kaal geplukt door die beesten. 

Kijk, ik hou van bananen, apen houden ook van bananen, dat levert direct al wrijving op. Ik wilde een leuke foto met, healthy boy dingetjes, een banaantje, want dat is leuk. Maar wat een foto moest worden liep uit op een strijd, een strijd tussen mens en aap, om de banaan!

Het was een pittige strijd, hij tanden laten zien, ik natuurlijk ook tanden laten zien, beetje rondlopen, in de spotlights van het zon overgoten strand staan, bijna struikelen over bamboe, en uiteraard het einde wat je verwacht: Dylan zonder banaan. 

(Ja er is een reden waarom ik met watermeloen op de foto sta)

De apen komen vaker op visite en je jaagt ze maar weg met een slipper, met uiteraard het einde wat je verwacht: Dylan zonder slipper. Ik erachter aan, en ik heb ze nog, godszijdank. 

Verder is het een en al genieten. Het is alsof de tijd hier stilstaat. Niks moet, alles mag. En iedere keer als je kijkt, zie je weer wat nieuws, wat anders. Ook hiervoor geldt, ik zet het op papier, maar echt onder woorden brengen lukt me niet. 

Rondom deze stranden zijn ellenlange schitterende wandelroutes door de, ja ik zeg het maar, jungle. Hier zie je nog weer zo veel andere diertjes, van heel klein tot nog best groot, waanzinnig!

Een heerlijk dagje afsluiten met hapje eten en drankje eind van de middag in het naast gelegen dorpje Manuel Antonio! 

Typisch Costa Ricaans gegeten (Casado, rijst met bonen) later op de avond en daarna richting Selina Hostel in Manuel Antonio voor avondje uit! Gezelligheid ten top! 

Dag erna chillen in t zonnetje met heerlijk homemade brunch! ☀️ 

Nu, liggend in t zonnetje, is het moment dat ik dit schrijf, dus hier eindigt de korte samenvatting van mijn leventje hier! Eind van de middag bus terug naar, waarschijnlijk het regenachtige, San Joaquin... Nieuwe tripjes staan te wachten! 🤙🏼

Tot snel!

Dikke kus van mij allemaal en saludos a la familia!