“Que liiiiiiindo” 🇦🇷❤️

Buenos díasss 🤝

Ik zal direct maar weer met de deur in huis vallen, als er ooit een mogelijkheid is te studeren in deze metropool met de schoonheid, het gepassioneerde en relaxte van Zuid-Amerika, gecombineerd met de Europese kunst en architectuur, dan zit ik al in het vliegtuig voordat de vraag helemaal gesteld is!

Wat. Een. Stad.

Naar het begin, een vlucht veel te vroeg vanaf het westelijke Santiago naar het oostelijke Buenos Aires. Het directe passeren van het immense Andes-gebergte zorgt direct voor een hoogtepuntje van deze vlucht, wat een uitzicht!

Eenmaal in Buenos Aires was de douane hetgeen wat een rem gooide op mijn tomeloze enthousiasme ondanks mijn vermoeidheid, want dat duurde wederom een eeuwigheid. Pluspuntje, ik leerde zodoende direct Charlotte (nee niet de Franse uit Costa Rica) uit Londen kennen! Ook zij is kort in Buenos Aires en zijn gaat een half jaar werken in Paraguay, wat een avontuur! 

Selfies blijven niet geweldig, wel?

Tussendoor kwam ik ook Freddy, een andere jongen uit het Verenigd Koninkrijk, die ondertussen woont in Melbourne, Australië, nog even tegen in de rij. Ik had hem eerder ontmoet in Paracas, Huacachina en Arequipa!

Bien, na wat wachten, stonden we weer te wachten op de bussen richting het centrum. Zelfde soort systeem als in Santiago en werkt opzich prima. Vanaf het eindstation een korte taxi naar het hotel en het avontuur in deze zonovergoten, immens hete, maar bijzondere stad kan beginnen!

Een lunchje op zijn Argentijns met overal voetbal op de tv’s en een bezoekje aan wat belangrijke pleinen, dat was toch wel mijn dag. Problemen lijken nergens, totdat je enkele seconden je focus verliest en je horloge prompt gestolen wordt. Ineens foetsie.

Goed, een nieuwe ervaring, een uur of 2 op een Argentijns politiebureau aangifte doen. Samen met Charlotte en een ander Duits meisje dat ik ook snel leerde kennen bij het kopen van een nieuw armbandje (ter compensatie van mijn grote verlies) zaten we daar dan, in mijn (ons) beste Spaans iedereen daar duidelijk te maken wat er was gebeurd. Gelukkig waren de mensen vriendelijk en uiterst behulpzaam!

Dat gedaan hebbende nog een hapje en drankje en vele verhalen onderling om de dag af te sluiten. Well deserved.

Dag 2. Continu herinnerd wordend aan mijn gestolen horloge ontbijt ik zoeter dan zoet, want ja, ook daar zijn ze hier dol op!

Vandaag toch eigenlijk het geraamte van de stad ontdekt, evenals de wispelturige weer. Een dag lang wandelen met persoonlijke gids (bij toeval), die heel vriendelijk en gezellig was, waardoor het meer aanvoelde als een dagje met een vriend op stap die precies weet waar te gaan, en wat te vertellen, een top dagje!

Gekleed in het blauw en wit, het kan ook niet anders, wat fotootjes geschoten, veel verhalen gehoord, veel indrukwekkende dingen gezien en wat geleerd over de Argentijnen zelf.

Twee kleine voorbeeldjes. Ten eerste is alles hier mooi volgens de Argentijnen zelf, in die zin een uiterst optimistisch en enthousiast volk. “Que lindo” hoor je vaak, heel vaak, of dan eigenlijk meer zo, “que liiiiiiiindo!!!”. Het betekent iets in de trend van “wat mooi, wat leuk, wat schattig”. 

Ten tweede is het Spaans hier dermate anders dan in vele andere Zuid-Amerikaanse landen. Natuurlijk, elk land heeft een eigen accent en een eigen slang, maar hier is het echt heel lastig en betekenen sommige alledaagse woorden ineens heel wat anders.

Zo vroeg ik in de bus welke bus ik hierna moest nemen. Ik gebruikte wat ik had geleerd, het woord “coger”, wat “pakken, nemen” betekent, maar “coger” betekent hier iets heel anders, namelijk dat je seks wil met iemand (iemand “nemen” Ik begon me al het een en ander af te vragen toen enkele wat begonnen te lachen in de bus. Goed, vandaar dus! Toch maar “tomar”, wat dezelfde betekenis heeft, gebruiken, dat is een stuk veiliger!

Ondertussen ben ik wel verliefd geworden op enkele wijken, zoals Boca, een echte arbeiderswijk vol passie en kleuren en natuurlijk de wijk van de roemruchte voetbalclub Boca Juniors, waar ik de dag erna een stadiontour zou hebben (1, 2, nou nee... lees door!)

De avond was typisch Argentijns. Samen met Charlotte hebben we heerlijk wat gegeten en gedronken terwijl we een beroemd stukje Argentijnse cultuur mochten aanschouwen: de tango.

Een hele show vol dans en muziek met een achterliggend verhaal wat me soms wat ontging, maar dat deed er ook niet toe! Echt absoluut genoten van deze show! 

(Zie de video!)

De dinsdag ging ik, na een al iets minder zoet ontbijtje door de toevoeging van een fijn gebakken eitje, vol verwachting naar hetzelfde toeristenbureau als de dag ervoor, dit maal voor het bezoek van de 2 grootste clubs van Buenos Aires en ‘s werelds grootste aartsrivalen, Boca Juniors en River Plate!

Daar echter aangekomen ging dat plan toch niet helemaal door... ik was te laat, maar ik was volgens de tijd op de voucher keurig op tijd! Hoe dan?

De tussenorganisatie Musement, die ik best kan benoemen zo, liet het na om mij te informeren over de vervroegde vertrektijd... Gevolg, ik te laat...

Zodoende kon ik de tour opnieuw boeken voor de dag erna, en vooral mijn geklaag uiten bij Musement! De lunch fijn gespend in een van de vele pittoreske empanada tentjes in de authentieke wijk San Telmo, en door het feit dat ik zowel lekker in het zonnetje zat als de goede koffie die ze er serveerde bleef ik er zo een uur of 2 hangen, vele informatie over studies en vervolgreizen zoekend. Even een relaxte lunch met wat ouderwets neuzen!

Erna langs vele typische straatmarktjes, in de stijl van de kleedjesmarkten met onze koningsdag. Wat arm- en enkelbandjes (die laatste gratis want dat zou ik nooit zelf kopen) gekocht ter compensatie van het verlies van mijn horloge, en een ijsje om mezelf eens te verwennen in dit zware leven... hihi 🙈

De avond zou in het teken staan van wat eten met een drankje in diverse barren in de hippe wijk Palermo met een in Santiago ontmoette Nederlander, maar die was in dezelfde staat als dat ik was in datzelfde Santiago... Verre van fit zullen we maar zeggen. Zodoende werd het, omdat de avond ervoor ook wel uiterst gezellig was, als jullie snappen wat ik bedoel, heerlijk door de drukte wandelen, indrukken binnen laten komen en wat lichts eten, ook eens goed!

Het bedje lag weer veel te lekker toen ik wakker werd voor alweer mijn, helaas, laatste dag, voorlopig, in Buenos Aires. Mijn laatste, toch wel weer zoete, ontbijtje en dan eindelijk (!) naar toch wel een van mijn persoonlijke hoogtepuntjes in deze stad, de stadions! Dit land ademt een en al voetbal! Een leuke meid leidde mij de stad en de stadions rond (het voetbal doen ze hier ook gewoon). Het betrof onverwachts weer een privé tour, en er was een klik waardoor het weer gewoon een leuk dagje erop uit was zonder het gevoel van een tour.

De stadions zijn waanzinnig op hun eigen manier. Boca Juniors is de club die mij persoonlijk het meest trekt maar mijn gids prefereerde River, direct overtuigingskracht van beide hahaha.

Boca heeft een stadion met tribunes zo kort op het veld, daar is de Kuip niets bij. Het verbaasd me niets dat tegenstanders het vergelijken met een bezoekje aan de hel, of in ieder iets wat akelig dicht in de buurt. Dit en veel meer van dergelijke uitspraken zijn trouwens allemaal te vinden in de gang richting de kleedkamer van de uitspelende ploeg, hoezo intimidatie...

Boca is één met de wijk en met haar supporters en dat siert de club!

Na een lunch met choripan (een broodje met spicy worst, veel groente en saus), het matchday food van de Argentijnen, op naar River Plate, totaal aan de andere kant van de stad. Deze club is groots, dat blijkt uit alles. Het stadion is echter oud, maar wel eentje vol van historie, met vele vele vele memorabele wedstrijden...

“Rensenbrink... Op de paal!”

Het was simpelweg heel gezellig, al heeft Camilla, want zo heette ze, me niet kunnen overtuigen van het supporten van River Plate, en was het zodoende een perfecte afsluiter van deze memorabele tijd in deze stad!

Een salade verder een Uber genomen naar de mooiste luchthaven van de twee in Buenos Aires, die aan de Atlantische Oceaan gelegen is, en daar waar ik, dit schrijvende, op uitkijk terwijl de onweer flitst in de verte. Typisch eindigt het verblijf hier dan wel, met een uur vertraging...

Saillant detail, dat geven ze niet aan, ze passen slim de tijd aan en zeggen niets, behalve dat er doodleuk “on time” achter staat. Zodoende twijfelde ik zelf al aan mijn inzichten, maar na wat vraagwerk kon iemand me dan toch vertellen dat het vertraagd was.

Goed, dat gaf me dan toch nog even tijd dit nu te schrijven en ik denk ook gelijk maat online te gooien!

Ben immens benieuwd jaar mijn nieuwe bestemming: de Iguaçu Watervallen!

Bedankt weer voor het lezen en veel liefs van deze nog steeds razend enthousiaste reiziger!

🇦🇷❤️